7 jaar geleden was ik op zoek naar een hobby, liefst iets met dans, want ik had nood aan wat beweging. Mijn man en ik keken op de website van de lokale dansschool en de enige les die qua uren haalbaar was, was “country line dance”. Mijn man suggereerde dat ik dat kon proberen en mijn reactie was: “No way dat ik ga linedancen en dan nog op country muziek!”. Ik heb het echter toch een kans gegeven en was verkocht vanaf de eerste les, vooral door de aanpak van Christophe, denk ik. Hij is kordaat, maar erg sympathiek en (bij beginners toch lol ) zéér geduldig. Ik dacht ’s avonds: “Conditie ga ik er niet van krijgen, maar het was wel heel plezant.”. Bleek dat ik het ook daar mis had, want eens je doorstroomt naar de vergevorderden, is het soms een behoorlijke workout. Er zitten immers zéér uitdagende dansen tussen. Een beetje ‘slavendrijverij’ op tijd en stond (toch op dat niveau) is Christophe trouwens niet vreemd, maar dat maakt het net tof. Wat ik ook een leuke bijkomstigheid vind, is de sfeer in de groepen. Er is ruimte voor een babbeltje en er wordt regelmatig goed gelachen tijdens de lessen. Ondertussen dans ik al 7 jaar en heb ik met mijn enthousiasme blijkbaar ook mijn familieleden aangestoken. Uit mijn koptelefoon klinkt ook zeer regelmatig countrymuziek. Ja, ik ben verkocht, helemaal.

Ik was op zoek naar een nieuwe hobby en ik ben sinds dag1 grote fan van de dansstijl en van de manier van lesgeven van Christophe. Het is heel ontspannend maar toch een uitdaging om de passen goed onder de knie te krijgen en de verschillende dansen te blijven onthouden. Iedereen kan in één van de groepen terecht afhankelijk van de moeilijkheidsgraad die hij/zij wenst. Het is een fijne kliek en er kan na de les wat nagepraat worden in de cafetaria.

Muziek is mijn leven. En dansen hoort daarbij, hoewel ik nooit echt veel gevoel voor ritme gehad heb. Country is een van mijn favoriete muziekstijlen sinds mijn jeugdjaren maar haar verscheidenheid en diepgang ontdekte ik pas veel later. Met Country Line Dance ging een nieuwe wereld voor mij open. Eindelijk leerde ik dansen zonder mij veel zorgen te maken over de bewegingen of passen. Je danst alleen, maar toch is het een groepsgebeuren waar je een verscheidenheid aan mensen leert kennen. De muziek is afwisselend, van traag over up tempo tot rockend, van pure country over wals tot country met een jazzy of popsausje. Maar bij om het even wat je wil leren, is de leraar minstens even belangrijk als de leerstof. De meest interessante dingen kunnen hun waarde verliezen als ze niet op een aantrekkelijke manier worden overgedragen. Christophe is daar een sprekend voorbeeld van. Met hem zijn de lessen nooit saai of eentonig. Naast uitstekende didactische kwaliteiten, beschikt hij over een uitgesproken dynamiek, een flinke dosis humor en heel veel geduld. Country Line Dance is voor mij meer dan een hobby geworden, ik heb er vriendschap en een nieuwe familie gevonden.

Ik was al een tijdje op zoek naar wat meer beweging, maar dan eens iets anders dan lopen of fietsen. Na een eerste eliminatieronde stonden nog zumba en country line dance op het menu. in januari 2010 heb ik dan deelgenomen aan een proefles country line dance en mijn keuze was snel gemaakt. Ik had nooit gedacht dat ik acht jaar later nog steeds met veel goesting naar de les zou komen. Ondertussen zit ik bij de vergevorderden, heb ik al veel mooie country nummers gehoord, goede artiesten ontdekt en is elke dans een nieuwe uitdaging. We hebben een heel fijne groep, we leren veel maar lachen ook veel en onze lesgever kent alle kneepjes van het vak. Ik heb nog geen moment spijt gehad van mijn keuze 8 jaar geleden en ik hoop er nog heel wat jaren bij te doen.

In 2001 startte mijn country avontuur. Bij dansinstituut Walkiers zette ik mijn eerste bescheiden pasjes. Nu - bijna 17 jaar, vele dansenpassen en een verhuis later - vind je mij nog steeds dinsdagavond trouw op post. De afwisseling, de uitdaging en het plezier zit er nog altijd in. Dit is meer geworden dan een hobby. Het is mijn passie, het zijn mijn vrienden, het is zelfs een stukje familie geworden. Een fijne groep, leuke muziek, een goede lesgever. Wat moet een mens nog meer hebben voor zijn wekelijkse ontspanning?